de drie broertjes
Door: Jordy
Blijf op de hoogte en volg Jordy en Andrea
31 Oktober 2008 | Ghana, Zebilla
We leven nog….
Hoewel niet allemaal. T-bag heeft het helaas niet gered, die lag na drie dagen al dood in onze store room en is nu vervangen door twee nieuwe geiten (wederom) T-bag en Sucre.
Zijn inmiddels een eindje ons tweede jaar in en alles is nu..Ja... Normaal. Saai eigenlijk. We krijgen bovendien zoveel bezoek uit Nederland dat we niet echt het gevoel hebben dat NL heel ver weg is. Koelkast is weer gevuld met kaas, leverworst en stroopwafels + kast vol met dropjes, pepermunt, spekkies,dat soort zaken.
Afgelopen maandag ochtend mijn broertjes van de bus gehaald. Die kwamen met de nachtbus uit Accra. Ze hadden in de bus vrienden gemaakt met Jerome, een National Volunteer die (toevallig)op Jordy’s school was geplaatst. Iedereen die een tertiaire opleiding heeft afgerond moet verplicht een jaar in sociale dienstplicht. De overheid kijkt waar er behoefte is aan werknemers en aan de hand daarvan word je dan geplaatst. Het is vrij zeldzaam dat iemand uit Accra naar Zebilla komt want als je in het Zuiden woont, wil je liever niet naar het Noorden, omdat hier alleen maar kanibalen en ander ongeciviliseerd gespuis woont (wat natuurlijk waar is) de meeste jongeren uit Accra weten zichzelf dan ook te herplaatsen door smoezen te verzinnen als ‘oeh ik heb astma en ik kan niet tegen stof’, hitte allergie of een oma in de buurt met wie het niet zo goed gaat.
Afijn, zo niet Jerome; ondanks goede adviezen van zijn broer; ‘wat je ook doet, blijf binnen als je niet perse naar buiten hoeft’ en bezwaren van zijn vader, die op de radio had gehoord dat er geschoten was in Zebilla. Toevallig nog waar ook; twee weken geleden wilde er namelijk een politie agent indruk maken op een meisje, door dat meisje uit te leggen hoe zijn dienst pistool werkte; ‘Kijk dat doe je zo’ zij de politie agent en richtte zijn geweer op zomaar een voorbijganger. En toen ging dat geweer per ongeluk af en raakten er twee mensen ernstig gewond. Men (het volk) nam meteen het recht in eigen hand en begon die agent heel heftig in elkaar te slaan. Om een lang verhaal kort te maken werden dader en slachtoffers allemaal naar hetzelfde ziekenhuis afgevoerd en moest de politie uit Bawku eraan te pas komen om iedereen weer rustig te krijgen. Maar dat is allemaal alweer weken geleden en je kunt geen ouwe koeien uit de sloot blijven halen, vond ook Jerome.
Omdat we toch allemaal dezelfde kant uit moesten, samen een taxi naar ons huis (dat op de school compound ligt) genomen. Jerome was verbaasd dat we hier bomen hadden, dat had ie niet verwacht. Wil en El heel relaxt, kortom, ik weet niet wie er een ergere cultuur shock had.
De gehele week was het huis dus weer vol. Broertjes hun kampement opgezet in onze keuken en Jerome sliep in de huiskamer op een matrasje want de school had bijkans nog geen onderkomen voor hem geregeld. Hij heeft drie dagen lang bij ons op de vloer liggen bellen met al zijn vriendinnetjes die van elkaars bestaan niet afwisten en was daarmee van groot vermaak. Jord en ik tussen alle bedrijven door nog wat gewerkt, Willem en Elbert overdag bergen beklommen, rond gefietst, naar de markt geweest en boekjes gelezen en ’s avonds waren er bier,borrelnootjes en interessante gesprekken over DE krediet crisis, Obama, Sarah Palin (schijnt een muts te zijn), vrouwenrechten, Wilders, de laatste verwikkelingen en intriges rondom vrienden en familie en (onvermijdelijk met zo’n broertje) fysica. Het leven is dus nog steeds goed voor ons en we kunnen niet anders wensen dan dat, dat voor jullie ook zo is.
Veel liefs Jordy en Andrea.
Hoewel niet allemaal. T-bag heeft het helaas niet gered, die lag na drie dagen al dood in onze store room en is nu vervangen door twee nieuwe geiten (wederom) T-bag en Sucre.
Zijn inmiddels een eindje ons tweede jaar in en alles is nu..Ja... Normaal. Saai eigenlijk. We krijgen bovendien zoveel bezoek uit Nederland dat we niet echt het gevoel hebben dat NL heel ver weg is. Koelkast is weer gevuld met kaas, leverworst en stroopwafels + kast vol met dropjes, pepermunt, spekkies,dat soort zaken.
Afgelopen maandag ochtend mijn broertjes van de bus gehaald. Die kwamen met de nachtbus uit Accra. Ze hadden in de bus vrienden gemaakt met Jerome, een National Volunteer die (toevallig)op Jordy’s school was geplaatst. Iedereen die een tertiaire opleiding heeft afgerond moet verplicht een jaar in sociale dienstplicht. De overheid kijkt waar er behoefte is aan werknemers en aan de hand daarvan word je dan geplaatst. Het is vrij zeldzaam dat iemand uit Accra naar Zebilla komt want als je in het Zuiden woont, wil je liever niet naar het Noorden, omdat hier alleen maar kanibalen en ander ongeciviliseerd gespuis woont (wat natuurlijk waar is) de meeste jongeren uit Accra weten zichzelf dan ook te herplaatsen door smoezen te verzinnen als ‘oeh ik heb astma en ik kan niet tegen stof’, hitte allergie of een oma in de buurt met wie het niet zo goed gaat.
Afijn, zo niet Jerome; ondanks goede adviezen van zijn broer; ‘wat je ook doet, blijf binnen als je niet perse naar buiten hoeft’ en bezwaren van zijn vader, die op de radio had gehoord dat er geschoten was in Zebilla. Toevallig nog waar ook; twee weken geleden wilde er namelijk een politie agent indruk maken op een meisje, door dat meisje uit te leggen hoe zijn dienst pistool werkte; ‘Kijk dat doe je zo’ zij de politie agent en richtte zijn geweer op zomaar een voorbijganger. En toen ging dat geweer per ongeluk af en raakten er twee mensen ernstig gewond. Men (het volk) nam meteen het recht in eigen hand en begon die agent heel heftig in elkaar te slaan. Om een lang verhaal kort te maken werden dader en slachtoffers allemaal naar hetzelfde ziekenhuis afgevoerd en moest de politie uit Bawku eraan te pas komen om iedereen weer rustig te krijgen. Maar dat is allemaal alweer weken geleden en je kunt geen ouwe koeien uit de sloot blijven halen, vond ook Jerome.
Omdat we toch allemaal dezelfde kant uit moesten, samen een taxi naar ons huis (dat op de school compound ligt) genomen. Jerome was verbaasd dat we hier bomen hadden, dat had ie niet verwacht. Wil en El heel relaxt, kortom, ik weet niet wie er een ergere cultuur shock had.
De gehele week was het huis dus weer vol. Broertjes hun kampement opgezet in onze keuken en Jerome sliep in de huiskamer op een matrasje want de school had bijkans nog geen onderkomen voor hem geregeld. Hij heeft drie dagen lang bij ons op de vloer liggen bellen met al zijn vriendinnetjes die van elkaars bestaan niet afwisten en was daarmee van groot vermaak. Jord en ik tussen alle bedrijven door nog wat gewerkt, Willem en Elbert overdag bergen beklommen, rond gefietst, naar de markt geweest en boekjes gelezen en ’s avonds waren er bier,borrelnootjes en interessante gesprekken over DE krediet crisis, Obama, Sarah Palin (schijnt een muts te zijn), vrouwenrechten, Wilders, de laatste verwikkelingen en intriges rondom vrienden en familie en (onvermijdelijk met zo’n broertje) fysica. Het leven is dus nog steeds goed voor ons en we kunnen niet anders wensen dan dat, dat voor jullie ook zo is.
Veel liefs Jordy en Andrea.
-
31 Oktober 2008 - 14:14
Elbert:
Top verhaal ben net alleen in een koud leeg huis aangekomen in Wageningen en nog erger BA is mijn tas kwijtgeraakt.
-
31 Oktober 2008 - 14:31
Shaz:
Hallo!
Fijn om weer van jullie te horen!!
En wees maar niet bang, ik zal niet langskomen dus jullie kunnen me gewoon heel erg blijven missen :)
Andrea meisje snel weer een echte mail!
Veel liefs Shaz
p.s. wat een schattig geitje!!!!! -
01 November 2008 - 11:54
Zusje:
Pff.. jaloezie heerst. Maar fijn dat jullie het leuk hebben gehad met zn allen!
Misje en tot snel,
Dieneke -
01 November 2008 - 16:36
Annemieke Gudden:
Hallo jullie beiden, goed weer even een berichtje te lezen. Het leven is daar toch wel heel anders dan het hectische bestaan dat wij hier leiden. Maar we doen wel allemaal leuke dingen hoor! Omdat wij jullie niet gaan bezoeken sturen wij binnenkort wel weer een verrassingspakketje met lekkers en leesvoer. Dat komt altijd van pas toch?
Groetjes Erik, Annemieke en Bruno. -
02 November 2008 - 20:27
Anton:
andreetje en jord
mooi verhaal weer. helemaal draai gevonden jullie zo te horen (van 2:3 der broertjes) en te lezen. en al dik over de helft van jullie tijd daar alweer. sneu van al die dode geitjes (met name voor de vader en moeders van die dode geitjes, maar ook voor jullie: straks geen geitenbrochettes of -kaas.
heb het verder wel en we (blijven) skypen
anton
-
12 November 2008 - 22:12
Saszkia:
Hallo Ghanezen,
Even een korte van mij, omdat ik het raar vind om berichten te lezen zonder te laten weten dat je het gelezen hebt. Je leven lijkt soms saai totdat je beseft dat saai ook soms best prettig kan zijn. Veel saaiheid nog aan jullie gewenst dus:) En groetjes uit Utrecht.
Liefs,
Saskia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
